dinsdag 15 maart 2016
vrijdag 11 maart 2016
Terug van weggeweest..
Waar moet ik beginnen!? Er is zo ontzettend veel gebeurd in het afgelopen jaar..
Het begon allemaal met onze wens om nog een kindje op de wereld te mogen zetten.
Vorig jaar september kreeg ik groen licht, nadat we onze wens een jaar in de koelkast hadden moeten zetten vanwege mijn schilklierziekte.
Mijn schildklier waardes waren prima, dus we durften het wel aan.
Ik kon dit keer meteen met hormonen starten, en in December had ik een postieve test in handen.
Helaas liepen de testen niet op.
Het duurde een hele poos voordat het hcg uit mijn lichaam was, en daarna konden we weer verder.
Ik begon met spuiten, omdat de tabletten niet genoeg meer deden en ik er psygisch veel last van had.
Na 3 weken spuiten , en om de dag/2dagen een echo, zat er een mooi ei!
En dat ei, ontwikkelde zich tot een prachtig mooi wonder. We waren weer zwanger!
Ondanks dat ik zo blij was dat we weer een kindje verwachtten, vond ik de zwangerschap echt zwaar.
Ik vroeg mezelf vaak af waarom ik dit ook al weer wilde.
Bij lot zat ik helemaal high op mijn roze wolk, ik genoot, mijn lichaam genoot!
Maar dit keer was het zwaar, mijn lichaam gaf al meteen op.
Mijn spieren deden zo'n pijn, er zat geen kracht meer in..
Ik voelde me depresief, en dat voelde zo fout. Ik was eindelijk zwanger! Ik MOEST genieten!
En mijn lieve lot, waar ik steeds minder goed voor kon zorgen...
Het duurde een hele poos voordat het hcg uit mijn lichaam was, en daarna konden we weer verder.
Ik begon met spuiten, omdat de tabletten niet genoeg meer deden en ik er psygisch veel last van had.
Na 3 weken spuiten , en om de dag/2dagen een echo, zat er een mooi ei!
En dat ei, ontwikkelde zich tot een prachtig mooi wonder. We waren weer zwanger!
Ondanks dat ik zo blij was dat we weer een kindje verwachtten, vond ik de zwangerschap echt zwaar.
Ik vroeg mezelf vaak af waarom ik dit ook al weer wilde.
Bij lot zat ik helemaal high op mijn roze wolk, ik genoot, mijn lichaam genoot!
Maar dit keer was het zwaar, mijn lichaam gaf al meteen op.
Mijn spieren deden zo'n pijn, er zat geen kracht meer in..
Ik voelde me depresief, en dat voelde zo fout. Ik was eindelijk zwanger! Ik MOEST genieten!
En mijn lieve lot, waar ik steeds minder goed voor kon zorgen...
Zij had hier niet voor gekozen!
Uiteindelijk kwam ik na 20 weken zwangerschap van de bank af, in de rolstoel. Ik accepteerde dat dit het was, zonder rolstoel zou ik nergens komen.
Het was weer even omschakelen, mensen die je aankijken, benieuwd wat je mankeert.
Uiteindelijk kwam ik na 20 weken zwangerschap van de bank af, in de rolstoel. Ik accepteerde dat dit het was, zonder rolstoel zou ik nergens komen.
Het was weer even omschakelen, mensen die je aankijken, benieuwd wat je mankeert.
Maar ik kon wel op pad. Naar de dierentuin, de stad, en zelfs naar het bos. Heerlijk!
De touwtjes uit handen geven, hulp vragen, voor jezelf opkomen.
Ook al was het een hele moeilijke periode, die ik zo graag anders had gezien, ik ben er wel weer door gegroeid. What doesnt kill you, makes you stronger...
Al vrij snel in de zwangerschap had ik de wens voor een keizersnede, ik was bang voor een herhaling van mijn vorige bevalling, en bang dat mijn lichaam het gewoon niet aan zou kunnen.
De gynaecoloog stond er gelukkig voor open, en op 9 December melde ik me op de kraamafdeling van het ziekenhuis.
De touwtjes uit handen geven, hulp vragen, voor jezelf opkomen.
Ook al was het een hele moeilijke periode, die ik zo graag anders had gezien, ik ben er wel weer door gegroeid. What doesnt kill you, makes you stronger...
Al vrij snel in de zwangerschap had ik de wens voor een keizersnede, ik was bang voor een herhaling van mijn vorige bevalling, en bang dat mijn lichaam het gewoon niet aan zou kunnen.
De gynaecoloog stond er gelukkig voor open, en op 9 December melde ik me op de kraamafdeling van het ziekenhuis.
De keizersnede vond ik vreemd, het voelt enorm raar dat geduw en getrek.
En dan ineens is daar jouw baby, een prachtig huiltje, gevolgd door een warm klein lichaampje wat op je gelegd wordt. En je smelt...
Daar is Lex, helemaal af en zo mooi.
Ik voel me gezegend, en compleet..
Abonneren op:
Posts (Atom)