Ik maak plannen, begin aan dingen en zie alles door een roze bril.
Heerlijk toch?
Opzich wel. Maar er is ook het opgefokte gevoel, mijn hart die in mijn keel klopt en de warmte aanvallen.
En dan is er nog de miscommunicatie tussen lichaam en geest.
Mijn geest wil knallen, gaan met die banaan, HOPPA!
Maar mij lichaam is het daar absoluut niet mee eens, doe maar rustig aan..
Mijn schildklier is een onruststoker, hij pept mijn geest op maar breekt mijn lichaam af.
Niet handig, dit werkt niet best.
Na mijn zwangerschap heb ik de ziekte van Graves gekregen.
Mijn schildklier werkt te hard, en dit ontregelt alle systemen.
Ik raak oververhit en overbelast.
Mijn spieren en gewrichten doen pijn, ik heb het constant warm.
Ik ben ontzettend moe, want ja mijn lichaam werkt veel te hard, verspilt energie.
In mijn koppie zit het ook wat scheef, ben snel down of weer hyper, snel geïrriteerd en heb het idee dat ik altijd haast heb, de ontregelde hormoon-huishouding is de boosdoener.
Ik heb een maand geleden een behandeling gehad, mijn schildklier is bestookt met radioactief materiaal.
Of het gewerkt heeft weet ik pas over een paar maanden.
Ik heb nu medicijnen, die mijn schildklier af zouden moeten remmen. Dat doen ze ook wel ietsjes, maar mijn schildklier is eigenwijs, en blijft gewoon doorklieren.
Uiteindelijk krijg ik hem vast wel klein, voor nu is het even doorbijten, maar we komen er wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten